ملاحظات دفاعی- امنیتی آمایش سرزمین در کشور(مطالعه موردی جنوب شرق کشور)

آمایش سرزمین تنظیم رابطه بین انسان، سرزمین و فعالی تهای انسان در سرزمین به منظور
بهر هبرداری درخور و پایدار است که از جمیع امکانات انسان و فضا در جهت بهبود وضعیت مادی
و معنوی اجتماع در طول زمان استفاده م یکند. موقعیت ژئوپلتیکی، ترکیب قومی و وضعیت جنوب
شرق ایران شرایط پیچید های را به لحاظ امنیتی شکل داده است. همجواری این منطقه با کشورهای
افغانستان و پاکستان و قرار گرفتن در مسیر ترانزیت قاچاق مواد مخدر، شکا فهای قومی- مذهبی
درون منطق های، پیوستگ یهای قومی و مذهبی مردم با آن سوی مرز جمهوری اسلامی ایران و...
پیچیدگ یهای شرایط امنیتی را تشدید نموده است. از طرفی وجود پتانسی لهای اقتصادی و
ظرفی تهای قابل بهر هبرداری امکان بهر هبرداری از اقتصاد دریایی، واقع شدن در کریدور جنوب –
شمال و... نیز نویدبخش آیند های روشن در صورت اعمال مدیریت صحیح در منطقه است. این
عوامل لزوم توجه به آمایش سرزمین به ویژه در بعد دفاعی و امنیتی بیش از پیش تشدید خواهدرد. در این مقاله از روش کتابخان های برای جم عآوری اطلاعات و داد هها استفاده شده است و جنبه
کاربردی و توسع های دارد. این تحقیق به دنبال این است که نشان دهد چگونه م یتوان از طریق
ملاحظات دفاعی- امنیتیِ آمایشِ سرزمین در استان سیستان و بلوچستان توان دفاعی را در برابر
تهدیدها افزایش داد و باعث کاهش آسی بپذیر یها شد و این رویکرد توسعه و امنیت پایدار را به
دنبال خواهد داشت. ملاحظات دفاعی- امنیتی آمایش سرزمین در جنوب شرق کشور در ابعاد
توسعه پایدار با داشتن مؤلف ههایی- از جمله: تقویت ملاحظات پدافند غیر عامل با توجه به حسایت
منطقه، ارتقاد وضعیت کالبدی و مقاو مسازی در منطقه، پایدا رسازی جمعیت، تقویت همگرایی قومی
و مذهبی، تقویت بنیه دفاعی و هوشمندسازی مدیریت اطلاعات و راهبردها- که در تلفیق این موارد
با هم در این تحقیق به صورت مفصل در جهت برنام هریزی منطق های پایدارتر و ام نتر این منطقه
مورد بررسی قرار گرفته است.